Μια υποψηφιότητα σου μαθαίνει πράγματα...

Είναι πολύ σημαντικό πράγμα να είσαι υποψήφιος. Ανακαλύπτεις ανθρώπους, υπηρεσίες, δομές, συλλόγους που δεν φανταζόσουν ότι υπάρχουν και προσπαθούν. Τι "δεν φανταζόσουν". Τα αγνοούσες παντελώς. Αλλά όλα έχουν μια αρχή, όπως φυσικά κι ένα τέλος. Τώρα σου δίνεται η ευκαιρία να τους επισκεφτείς, να νιώσεις (ή να δείξεις ότι νιώθεις) δέος από τη δουλειά που κάνουν, να ανοίξεις διάπλατα το στόμα από την έκπληξη, και στο τέλος, για το καλό ντε, να βγάλεις και μια χαμογελαστή φωτογραφία. Είναι προφανές πως αυτό δεν το κάνεις από προεκλογική σκοπιμότητα. Όοοοοοοοχι. Απλά είναι μια αναμνηστική φωτογραφία. Που, απλά επίσης, δημοσιεύεται. Και μην ακούσω κακίες περί υποκρισίας και σκοπιμότητας, εντάξει;