Αμετροέπεια σε 2.500 λέξεις

Αμετροέπεια σε 2500 λέξεις. Και Βοναπαρτική αντίληψη. Και απώλεια ψυχραιμίας. Και αντιδημοκρατική νοοτροπία.
Σε όλα αυτά, και ίσως και λίγα να είναι, μπορεί άνετα να αποδώσει κάποιος την απάντηση της δημοτικής αρχής στο κείμενο που έγραψε ο Γ. Σούλτης και αφορούσε στα πεπραγμένα της ή, καλύτερα, στα "μη πεπραγμένα" της.
Η αντίληψη "εμείς ξέρουμε καλύτερα" και "εμείς είμαστε η δημοτική εξουσία", επιδεικνύει μια βαθιά περιφρόνηση προς τη διαφορετική άποψη και προς τη δημοκρατία, εν τέλει.
Η δημοτική αρχή διαβλέποντας καλύτερα απ' όλους τους τίτλους του τέλους του έργου που επί 11 χρόνια παρουσιάζει στους Λαρισαίους, προσπαθεί να αφαιρέσει από τους πολίτες το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα στην κριτική επί των πράξεων ή των παραλείψεων της. Στην ουσία, δείχνει το πραγματικό πρόσωπο μιας πραγματικά συντηρητικής αρχής.
Κατανοητό. Όμως, θα αναγκαστούν να αντιληφτούν ότι πλέον παρήλθε και ο χρόνος τους και η "κυριαρχία" τους. Το μόνο που καταφέρνουν με την επίδειξη παρόμοιων συμπεριφορών είναι να αυξήσουν την αδημονία των πολιτών να τελειώνουν μαζί τους όσο το δυνατό συντομότερα.

Πλατείες και ελεύθερος χώρος στην πόλη

Το τελευταίο χρονικό διάστημα η δημοτική αρχή της Λάρισας ασχολείται έντονα με την «αναδιαμόρφωση», όπως τη χαρακτηρίζει, κάποιων πλατειών της πόλης. Και στα πλαίσια της επικοινωνιακής πολιτικής που έχει επιλέξει εδώ και χρόνια, φροντίζει για την συχνή προβολή κάθε έργου της ακόμη κι αν είναι στα σχέδια, στην έναρξη των εργασιών ή και ημιτελές και, πολλές φορές, επικίνδυνο για χρήση από του πολίτες.
Στο θέμα της «αναδιαμόρφωσης» των πλατειών, οι προτάσεις που υλοποιούνται παρουσιάζουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Πολύ τσιμέντο, πολύ πλακάκι, πολλοί κυβόλιθοι, πολύς χώρος στην ιδιωτική εκμετάλλευση (π.χ. τραπεζοκαθίσματα), εγκιβωτισμένο πράσινο σε παρτέρια.
Μοιραία, μοιάζουν οι πλατείες σαν να έχουν σχεδιαστεί με καρμπόν.
Η εμπειρία απέδειξε ότι αυτή η «αναδιαμόρφωση» γίνεται ερήμην των τοπικών χρηστών, αγνοώντας την ύπαρξη, τη σύνθεση και τις ανάγκες τους. Φαίνεται να μην παίρνει υπόψη της το «όλον» της πόλης, το «επιμέρους» των συνοικιών και τη συνάρθρωσή τους.
Οι πλατείες διαμορφώνονται έτσι ώστε να λείπουν από τη χρήση τους το περπάτημα, το ελεύθερο και ασφαλές τρέξιμο, το παιχνίδι των παιδιών, η συναναστροφή των ανθρώπων της συνοικίας, οι δραστηριότητες που θα προέκυπταν από τη σύνδεση της πλατείας με άλλους ελεύθερους χώρους της συνοικίας.
Δεν υπάρχει η πρόνοια για τα μικρά παιδιά, για τα οποία το οριοθετημένο πράσινο θα είναι μια διαρκής πηγή κινδύνων καθώς το τσιμέντο, με το οποίο γίνεται η οριοθέτηση, θα λειτουργεί απαγορευτικά στην ελευθερία των κινήσεών τους.
Η δημοτική αρχή μοιάζει να αποφασίζει χωρίς να λαμβάνει υπόψη της βασικά στοιχεία των συνοικιών.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της αντίληψης αποτελούν οι πλατεία της Νεάπολης, των Πυροβολικών, της Ν. Πολιτείας. Η ίδια μοίρα καρτερεί, μάλλον, και την πλατεία προφήτη Ηλία (Εργατικής Πρωτομαγιάς). Πλατείες- χώροι μονοσήμαντου προορισμού και μηνύματος.
Την ώρα που η πόλη εξαπλώνεται και το μπετόν υψώνεται, είναι προφανής η ανάγκη για την ύπαρξη ελεύθερων χώρων. Χώρων φιλικών. Τους οποίους οι χρήστες τους θα μπορούν να τους «ζήσουν». Να είναι ανοιχτοί, να δίνουν προοπτική, να συνδέουν τα επιμέρους στοιχεία της συνοικίας σε ένα ενιαίο «όλο».
Τα στοιχεία της ταυτότητας, της ιστορίας, της σημασίας για τη ζωή των ανθρώπων κάθε ηλικίας της συνοικίας φαίνεται πως απουσιάζουν.
Ο σχεδιασμός μιας πλατείας, πέρα από αρχιτεκτονικό, είναι και πολιτικό ζήτημα. Έτσι, από τη λογική της Δ.Α. φαίνεται να απουσιάζουν οι παράγοντες των κοινωνικών και κλιματικών συνθηκών των επιμέρους συνοικιών και συνολικά της πόλης.
Στην περίπτωση της υπό «αναδιαμόρφωση» πλατείας Πυροβολικών, κι όχι μόνο, το πράσινο έχει τη θέση του ντεκόρ κι όχι του συστατικού μέρους της πλατείας το οποίο αξίζει να βιωθεί. Κι αυτό σε μια περίκλειστη πλατεία μιας πυκνοδομημένης περιοχής η οποία τις όποιες «ανάσες» της τις οφείλει στους αδόμητους χώρους του στρατοπέδου Μπουγά και του ΕΘΙΑΓΕ.
Η αιτιολογία της κατάργησης του εγκαταλειμμένου –όπως και όλη η πλατεία, εξάλλου- και καταστραμμένου σιντριβανιού δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Η προηγούμενη εικόνα εγκατάλειψης και η οικονομία νερού, όπως καταγράφεται ως αιτιολογία σε σχετικό δημοσίευμα («Ελευθερία», Δευτέρα, 26-10-09) δεν συνιστούν επιχείρημα κατάργησης. Αν ακολουθηθεί η ίδια λογική, πρέπει άμεσα να καταργηθούν όλα τα σιντριβάνια της πόλης!
Πέρα απ’ αυτές τις αστειότητες, η Δ. Α. δεν θα πρέπει να παραγνωρίζει τις επιπτώσεις της λειτουργίας ενός σιντριβανιού στο μικροκλίμα του χώρου στον οποίο βρίσκεται. Οι μελέτες που αφορούν στην πλατεία Αγ. Βησσαρίωνος και στο συνδυασμένο ρόλο δέντρων και σιντριβανιού στη διαμόρφωση του μικροκλίματός της, είναι ενδεικτικές.
Με αφορμή, πάντως, την «αναδιαμόρφωση» της Πλατείας Πυροβολικών, γίνεται φανερή η έλλειψη ουσιαστικής συζήτησης για τους ελεύθερους χώρους στον αστικό ιστό της πόλης, τη μορφή και τη λειτουργία τους.
Η Δ. Α. της Λάρισας, μιας πόλης απόλυτα εκτεθειμένης στον ήλιο και τον καύσωνα των θερινών μηνών, δεν άνοιξε ποτέ μια τέτοια συζήτηση.
Ωστόσο, είναι σαφές ότι στον όρο «βιοτικό επίπεδο των πολιτών» βασική παράμετρο αποτελεί το περιβάλλον στο οποίο οι πολίτες ζουν.
Προφανώς, ως αμιγώς πολιτικό θέμα, θα είναι μεταξύ αυτών που θα απασχολήσουν έντονα τους πολίτες το επόμενο χρονικό διάστημα.
Οι κλιματικές αλλαγές, από τις οποίες δυστυχώς δεν εξαιρείται η Λάρισα, το καθιστούν τόσο επίκαιρο όσο και ουσιαστικό.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

Το παρακάτω κείμενο είναι η παρέμβασή μου κατά την ολομέλεια της δημοτικής παράταξης «Λαρισαίων Πόλις» που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 29-10-2009.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
Η περίοδος που άρχισε από τις 4 Οκτωβρίου 2009 είναι νέα για τη χώρα και μεταβατική για την Τ.Α.
Η διοικητική μεταρρύθμιση, η αναδιάρθρωση της Τ.Α., ο εκλογικός νόμος, η ψήφος των μεταναστών κι ο πολιτικός χάρτης, συγκροτούν ένα νέο πλαίσιο διεξαγωγής των τοπικών εκλογών.
Γεωγραφική κάλυψη των νέων δήμων, αρμοδιότητες και πόροι δημιουργούν μια νέα δυναμική για την Τ.Α.
Απέναντι σ’ όλα αυτά υπάρχει μία και μόνη σταθερά: Ο δήμος Λαρισαίων δεν θα είναι στο εξής αυτός που είναι τώρα.
Αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τους σχεδιασμούς της όποιας συλλογικότητας συνδιαμορφώσουμε και η οποία θα επιφορτισθεί με την ευθύνη της πολιτικής αλλαγής και της αλλαγής πολιτικής στο νέο δήμο Λαρισαίων.
Νέοι γεωγραφικοί χώροι, νέες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές ανάγκες διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα και απαιτούν πρόσθετες, επιπλέον προσεγγίσεις.
Ενέργεια, μεταφορές, φυσικοί πόροι, διαχείριση αποβλήτων, ποιότητα αέρα, αγροτικά, εργασία, ανεργία, επιχειρηματικότητα, πολιτισμός, παιδεία, υγεία, υποδομές, περιβάλλον είναι μερικά μόνον από τα νέα, αναδυόμενα στοιχήματα.
ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Η παράθεση ενός καταλόγου έργων και πολιτικών από μια συλλογικότητα που ενδιαφέρεται να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών είναι σημαντική. Όλα, όμως, θα πρέπει να εντάσσονται σ’ ένα νέο διακύβευμα.
Ποιότητα ζωής, συμμετοχή του πολίτη, αξιοκρατία, διαφάνεια, λογοδοσία.
Όλα αυτά θα συγκροτούν τη νέα, τοπική μας ταυτότητα.
Την ταυτότητα της Πράσινης Πόλης.
Η Πράσινη Πόλη θέτει τρία προαπαιτούμενα:
1. Όραμα για την πόλη του 2020 και πλέον. Όραμα πολιτικό, διοικητικό, κοινωνικό, οικονομικό.
2. Στόχους και κατευθύνσεις για την υλοποίησή του.
3. Προτάσεις και μέτρα πολιτικής.
Τα προαπαιτούμενα αυτά στηρίζονται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πόλης. Υπάρχοντα και αναδυόμενα.
ΣΗΜΕΡΑ
Σήμερα, μετά από μια πορεία τριών ετών, έχουμε την ευθύνη και την ευκαιρία να αναστοχαστούμε. Να δούμε συγκλίσεις και αποκλίσεις. Θετικά και αρνητικά. Προσωπικά και πολιτικά. Πάνω απ’ όλα, έχουμε την ευθύνη και την ευκαιρία να αλλάξουμε σελίδα.
Μείζον θέμα προτεραιότητας είναι η πληθυντική παράταξη.
Με διασφαλισμένη την ενότητα.
Με ανοιχτές θύρες.
Μ’ ένα νέο, μεγάλο προσκλητήριο συμμετοχής. Σε όλους και όλες, όσους και όσες θέλουν να συμβάλουν να συμμετέχουν, να οργανώσουν μια νέα εκκίνηση.
Από σήμερα, μπορούμε να θέσουμε τις βάσεις μιας νέας συλλογικότητας. Της συλλογικότητας της νίκης.
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Σήμερα στην πόλη μας το πολιτικό περιβάλλον είναι συντριπτικό για τη συντηρητική παράταξη και τις συντηρητικές πολιτικές.
Το εκλογικό προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ αποτελεί ένα σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο.
Πολιτικές τακτικές και προσωπικές στρατηγικές που θα απειλούν να το σπαταλήσουν ούτε θα γίνουν ανεκτές ούτε θα συγχωρηθούν από την τοπική κοινωνία.
Το μήνυμα της τοπικής κοινωνίας είναι σαφές:
• Ένας στόχος.
• Μια συλλογικότητα.
• Συναντίληψη.
• Συμμετοχή.
Δημιουργούμε, συμμετέχουμε στην ανάδειξη ενός ρεύματος ανατροπής – αλλαγής στο δήμο Λαρισαίων. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι η σημαντικότερη συνιστώσα του ρεύματος ανατροπής και αλλαγής στην πόλη μας, αλλά δεν ενδιαφέρεται, δεν επιδιώκει να είναι και η μόνη.
Η εμφάνιση των Οικολόγων-Πρασίνων είναι μια πραγματικότητα.
Η συνάντηση μας σε κοινωνικά, περιβαλλοντικά και άλλα μέτωπα αποτελεί μια σημαντική πρόκληση.
Μια πρόκληση-πρόσκληση συνδιαμόρφωσης του ρεύματος ανατροπής και αλλαγής, χωρίς υστεροβουλίες, μεμψιμοιρίες και σκοπιμότητες.
Φυσικά, αυτό το ρεύμα χωράει κι άλλους. Χωράει όσους χωρίς όρους, προϋποθέσεις, προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς θέλουν να εργαστούμε από κοινού για ένα καλύτερο αύριο της Λάρισας και των πολιτών της.
Την απάντηση όλων μας, οι Λαρισαίοι την περιμένουν. Την αξιολογούν. Και θα αποδώσουν στον καθέναν μας τα εύσημα που του αναλογούν.

Κέντρα πρόληψης-υπουργείο Υγείας-Τ.Α.: Γαϊτανάκι χωρίς τέλος

Διαμαρτύρονται, και με το δίκιο τους, οι εργαζόμενοι στα Κέντρα πρόληψης του ΟΚΑΝΑ και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για τη στάση που τηρεί απέναντι στα κέντρα ο λαλίστατος –κατά τα άλλα- υπουργός Υγείας.
Δεν φτάνει που το συσσωρευμένο χρέος του υπουργείου Υγείας προς τα κέντρα πρόληψης ανέρχεται στα 13 εκ. ευρώ, δεν έχει δώσει ακόμη ούτε τα 6 εκ. ευρώ που δεσμεύτηκε δημόσια ότι θα έδινε έως το τέλος Ιουνίου.
Η αφερεγγυότητα και η αναλγησία της συντηρητικής πολιτικής στον κολοφώνα της. Το μόνο που μένει απ’ αυτή την πολιτική είναι οι «δεκάρικοι» λόγοι των εκπροσώπων της κατά την παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών. Φαίνεται, όμως, πως οι επικοινωνιολάγνοι ξεχνούν ότι με πορδές δεν βάφονται αυγά.
Στη Λάρισα το κέντρο πρόληψης είναι σε άθλια κατάσταση. Στην ίδια κατάσταση βρίσκονται και οι εργαζόμενοι. Σε μια περιοχή, όπως εξάλλου και σ’ όλη τη χώρα, όπου είναι υπαρκτό και διαπιστωμένο το πρόβλημα των εξαρτήσεων.
Βέβαια, ευθύνη δεν έχει μόνον ο γκλαμουράτος υπουργός Υγείας. Η ευθύνη είναι συνολική και για την κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, ευθύνη μεγάλη έχουν και οι τοπικοί «άρχοντες» που δεν αναδεικνύουν το πρόβλημα στην τοπική τους κοινωνία. Και οι λόγοι, όπως στην περίπτωση της πόλης μας, είναι γνωστοί. Πώς είναι δυνατό ένας συντηρητικός δήμαρχος να τα βάλει με την κυβέρνηση που τον στηρίζει; Η αλαλία του, λοιπόν, έχει πολιτικό περιεχόμενο.
Μια τέτοια Τ.Α. δείχνει στους πολίτες τα όρια που η ίδια θέτει στο θεσμό και στον εαυτό της. Φυσικά, αυτή η επιλογή της κρίνεται από τους πολίτες. Και αυτή η κρίση θα φτάσει στους αποδέκτες της στο σωστό χρόνο.

Οι ημιυπαίθριοι και ρεπατζής

Καινούρια, ωραία φάμπρικα έστησε η κυβέρνηση με την ιστορία των ημιυπαίθριων χώρων.
«Περάστε από το ταμείο να πληρώσετε. Δεν θα ξαναπληρώσετε. Δεν θα έχετε παράπλευρες απώλειες». Περί νομιμοποίησης, τίποτα.
Και εδώ φτάνουμε στα όρια της κυβερνητικής πολιτικής. Κλείσιμο του ματιού στην υπάρχουσα παρανομία, καμία αναφορά στην τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων και ανάπτυξη πολιτικών για τη μη εμφάνιση του φαινομένου στο μέλλον. Γιατί, η πολιτική των υψηλών προστίμων ανέγερσης και διατήρησης αυθαιρέτου είναι ξεκάθαρο πως δεν αποδίδουν. Το μόνο που κάνουν είναι να οδηγούν στην απελπισία όσους, και –κυρίως- από τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα, έχουν κάνει κάποιο ή κάτι αυθαίρετο. Ούτε ο νόμος της Β. Παπανδρέου, ούτε κανενός άλλου μπορούν να φράξουν το δρόμο όσων έχουν πιεστική ανάγκη να «συμπληρώσουν» το σπίτι τους. Δεν μιλάω, φυσικά, για εκείνους όπως ο π.χ. Μαγγίνας που έκανε ό, τι έκανε για να …. στεγάσει την οικογένεια των φουκαράδων των Ινδών.
Πρέπει να δει κανείς τη λογική των συντελεστών δόμησης, τα σχέδια πόλης, του ρουφιανιά των καταγγελιών που υποκαθιστούν την ευθύνη της Πολιτείας στην αντιμετώπιση των αυθαιρεσιών και μια σειρά άλλων θεμάτων που άπτονται των οικιστικών αναγκών των πολιτών και διαμορφώνουν το αστικό τοπίο μιας περιοχής.
Το τωρινό καλαμπούρι της κυβέρνησης είναι εξόφθαλμα εισπρακτικό.
Αλλά σε μια περίοδο που έχεις υπουργό Εθνικής Οικονομίας το … ρεπατζή του Αλογοσκούφη, τι να περιμένεις;

Ραδιοτηλεοπτικό τοπίο

Από το Άννα (Ρουσσόπουλο) στον Καϊάφα (Αντώναρο) πηγαίνει το θέμα της έκδοσης προκήρυξης για τη χορήγηση τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών αδειών.
Έτσι, σέρνεται μια ιστορία εδώ και είκοσι χρόνια.
Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η κατάσταση που παρουσιάζει σήμερα το ραδιοτηλεοπτικό πεδίο. Και είναι συναφής και με τη συνολικότερη κρίση που περνάει ο τύπος.
Καμία κυβέρνηση δεν θέλησε να λύση αυτό το πρόβλημα. Το άφησε να σέρνεται σε καθεστώς ημιπαρανομίας ή ημινομιμότητας (διαλέξτε και πάρτε). Επενδύσεις ανθρώπων που ενδιαφέρονται πραγματικά. Δικτυώσεις αθηναϊκών μέσων με αντίστοιχα μέσα της επαρχίας, που καταργούν κάθε έννοια τοπικότητας, και τις οποίες –συνήθως- προωθούν ιδιοκτήτες που αδυνατούν να οργανώσουν αξιοπρεπώς μια ραδιοτηλεοπτική επιχείρηση. Διαπλοκή πολιτικών, εταιρειών διαφημίσεων, media shops, ιδιοκτητών. Προγραμματική ποιότητα και ποικιλία είναι τα τραγικά ζητούμενα.
Το τοπίο πρέπει να ξεκαθαρίσει. Τρόποι που επιβάλει η κοινή λογική, υπάρχουν. Χρειάζεται πολιτική βούληση και επιλογές μακριά από όρους πολιτικής ομηρείας και συναλλαγής μέσων και πολιτικής.

Θα ανασάνουν Χαραυγή, Ανθούπολη; Αναγκαία η μεταφορά του Τελωνείου

Ερώτηση Φ. Σαχινίδη για το τελωνείο Λάρισας
Το θέμα της μεταφοράς του Τελωνείου εκτός του πολεοδομικού συγκροτήματος της Λάρισας, θέτει με ερώτησή του προς τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, ο βουλευτής Λάρισας του ΠΑΣΟΚ κ. Φιλ. Σαχινίδης.
Ειδικότερα στην ερώτησή του ο Λαρισαίος βουλευτής, σημειώνει τα εξής:
«Οι πολίτες της Λάρισας εκφράζουν τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευσή τους διότι το Τελωνείο Λάρισας παραμένει εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος εγείροντας μεγάλα προβλήματα στην πόλη. Το Τελωνείο στεγάζεται και λειτουργεί σε μία
από τις εισόδους της πόλης, επί της οδού Φαρσάλων, σε σημείο που δημιουργεί πολύ μεγάλα κυκλοφοριακά προβλήματα καθώς βρίσκεται έναντι της εισόδου κεντρικής υπόγειας διάβασης η οποία δέχεται καθημερινά τεράστιο όγκο οχημάτων από ολόκληρο τον νομό και όχι μόνο. Τα τροχαία ατυχήματα στο σημείο αποτελούν φαινόμενο σχεδόν καθημερινό και είναι βαρύς ο φόρος αίματος που η πόλη
«πληρώνει» κάθε χρόνο. Συνάμα η υποβάθμιση της περιοχής είναι σημαντική, λόγω των μεγάλων και βαρέων φορτηγών οχημάτων που σταθμεύουν σε ολόκληρη την περιοχή πέριξ του Τελωνείου περιμένοντας τον εκτελωνισμό των προϊόντων που
έχουν στις καρότσες τους. Οι συνοικίες της Λάρισας τις οποίες διασχίζει η οδός Φαρσάλων έχουν μεγάλο πληθυσμό και η μετακίνηση των κατοίκων τους από και προς το κέντρο της πόλης, έχει καταστεί ανυπόφορη. Επίσης, τα καυσαέρια των φορτηγών και η ηχορύπανση στην περιοχή συνιστούν μόνιμη πηγή προβλήματος για τους πολίτες. Όλοι οι φορείς της πόλης έχουν ζητήσει επανειλημμένα να υπάρξει μεταφορά των εγκαταστάσεων του Τελωνείου έξω από την πόλη και ειδικότερα στην περιοχή του Ομορφοχωρίου, 5 χιλιόμετρα μακριά από τη Λάρισα. Εκεί υπάρχει ιδιόκτητο οικόπεδο του υπουργείου Οικονομικών, όπου επρόκειτο να κατασκευαστούν οι νέες εγκαταστάσεις του Τελωνείου. Ωστόσο, το έργο είναι εγκαταλελειμμένο στο στάδιο της τοιχοποιίας και έχει καταντήσει να χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης διαφόρων οχήματα ιδιωτών. Κατόπιν τούτων, ερωτάται ο κ. υπουργός:
-Έχει την πολιτική βούληση η Κυβέρνηση να προχωρήσει στην αποπεράτωση των εγκαταστάσεων του Τελωνείου Λάρισας στο Ομορφοχώρι;
-Αν ναι, σε πόσο χρονικό διάστημα θα τελειώσουν οι εργασίες και πότε θα γίνει η μεταφορά των υπηρεσιών του Τελωνείου στο νέο κτίριο;».
ΤΡΙΤΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009