Το θολωμένο μου μυαλό ή … blogoλύκε είσαι εδώ;

Ανακύκληση ή ανακύκλωση;
Ποια είναι άραγε η σωστή έκφραση;
Διαλέχτε.
Όπως και στα blogs. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Επώνυμα κι ανώνυμα. Και σχόλια στα blogs. Επώνυμα κι ανώνυμα ; Ένας χώρος, η χαρά του Μαοϊκού (λέμε, τώρα). Χιλιάδες λουλούδια, ανθίζουν. Σε εύφορα εδάφη και σε πέτρες. Με φυτοφάρμακα ή με κοπριά. Με σχόλια φαρμακερά ή κοπριές.
Πολλά ανώνυμα σχόλια ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία. Διάφοροι γκαιμπελίσκοι κρύβονται πίσω από την ανωνυμία και τη γνώση των η/υ, και λιβελογραφούν. Προφανώς, αυτή δεν είναι η εκδοχή της ελευθερίας έκφρασης για την οποία αγωνιζόμαστε.
Στη Λάρισα, το φαινόμενο καταντά ενδημικό και φαιδρό. Ολιγομελείς ομάδες 2-3 ανθρώπων φαντασιώνονται ότι εκφράζουν το κοινωνικό σύνολο και εκτοξεύουν μύδρους εναντίον ανθρώπων που δεν δύνανται να τους απαντήσουν. Βλέπετε, τα «γράμματά τους» δεν έχουν αποστολέα και διεύθυνση.
Η πλάκα, γιατί περί πλάκας πρόκειται, είναι ότι οι ίδιοι οι σκοταδοκυνηγοί φαντασιώνονται, επίσης, ότι το «σκοτάδι» τους είναι «φως». Και ευελπιστούν, οι κακόμοιροι, να το επιβάλουν αυτό και στην κοινωνία. Αλλά, φευ, όποτε το αποπειράθηκαν και εκτέθηκαν και απέτυχαν.
Ξεχνούν, όμως, οι κακόμοιροι, ότι η Λάρισα είναι μεγάλη και μικρή, ταυτόχρονα. Και κάποιοι, που έχουν μεγαλώσει σ’ αυτή την πόλη από τον καιρό που στις γειτονιές της κυκλοφορούσαν άλογα και μουλάρια, έχουν μάθει να αναγνωρίζουν και να αποφεύγουν τα σκατά.
Είναι γι αυτό, λοιπόν, που το μόνο που τους μένει η λιβελογραφία, ανώνυμη, ως επί το πλείστον. Έτσι, μόνοι κι έρημοι, πορεύονται «κατασκευάζοντας μύλους κι εξουσίες» που τις καταλαμβάνουν καταυγάζοντας τον μάταιο τούτο κόσμο με το φως της αυθεντικής σοφίας τους.
Υ.Γ.: Δεν ξέρω γιατί, ο γείτονας έβαλε στο cd το γνωστό άσμα του αείμνηστου Άκη Πάνου «το θολωμένο μου μυαλό». Ίσως, να βλέπει κι αυτός αυτή την ώρα τα blogs που μόλις εγκατέλειψα…

Ο κουρέας της Σεβίλης και τα κουδούνια της εκπαίδευσης

Πώς το έλεγε ο Βουτσάς; Να τρουπώσω, κι αν τρουπώσω, ξέρω εγώ…
Αφιερωμένο σε νέους (σιδεροκέφαλοι) διευθυντές δημοτικών σχολείων Νομού Λάρισας.
Ένα επιπλέον προσόν που θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να συμπεριληφθεί –πλέον- στις κρίσεις, είναι και το προσόν του «παίκτη ρουλέτας». Βάζεις διάφορες επιλογές, κι αν (λέμε τώρα, αν) έχεις τύχη (ή, πληροφόρηση…) σου κάθεται η μπίλια.
Όσο για τους άλλους; Ας βολευτούν με τον … γνωστό επαγγελματία της …Σεβίλλης…
Κανείς δεν χάνεται, αδέλφια.

Σύλλογος … Αρτέμης Μάτσας…ή ποιοι δάσκαλοι στις αίθουσες;

Βρήκαμε ποιοι είναι οι ένοχοι των κενών στα δημοτικά σχολεία της Λάρισας. Οι συνάδελφοι που είναι αποσπασμένοι στη βιβλιοθήκη. Ακούς, εκεί. Στη βιβλιοθήκη!!!
Οι μπεζεβέγγηδες. Να γυρίσουν πίσω. Στις αίθουσες διδασκαλίας. Και ζητάει ο σύλλογος να ανακληθούν οι αποσπάσεις αλλά μόνον των συγκεκριμένων συναδέλφων, διότι, λέει ο σύλλογος, δεν είναι «υπηρεσίες του ΥΠΕΠΘ». Δηλαδή, αν ήταν του ΥΠΕΠΘ, κανένα πρόβλημα; Γιουσουφακισμός σε όλο του το μεγαλείο. Και, δεν κατάλαβα; Είναι ομόφωνη αυτή η κατάδοση; …Εεεε, συγγνώμη, απόφαση, ήθελα να γράψω.
Και δεν πειράζει το σύλλογο .. Αρτέμη Μάτσα η πολύχρονη απόσπαση συναδέλφων σε γραφεία; Ή, λέμε τώρα, το θέμα κάνει τζιζ;
Ρε Χασιώτη, και σεις οι άλλοι. Για ρίξτε μια ματιά σε ΙΕΚ, ΤΕΙκλπ. Και εκεί θα βρείτε δασκάλους και νηπιαγωγούς. Για κοιτάξτε το. Δεν θα κουραστείτε. Τα ονόματα είναι γνωστά. Και κολυμπάνε στο ίδιο, κυρίως, χρώμα. Το βαθυγάλαζο του … Αιγαίου…

Πρόγραμμα φύλαξης παιδιών εργαζομένων

Κάποιοι δήμοι επανεξέτασαν τη στάση τους. Δηλαδή, άλλαξαν γνώμη και θέλουν να ενταχθούν στο πρόγραμμα για την φιλοξενία παιδιών στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς.
Ήταν στραβό το κλήμα (το ευρωπαϊκό πρόγραμμα επιδότησης της φιλοξενίας παιδιών σε δημοτικούς και ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς)το έφαγε κι ο γάιδαρος (της αδιαφορίας των δημάρχων)
Οπότε; Οπότε και η γαλαντόμος κυρία Φάνη, ενέδωσε λέγοντας πως θα ενταχθούν όσων δήμων οι δομές έχουν «νόμιμη άδεια λειτουργίας καθώς και όλα τα νόμιμα δικαιολογητικά».
Από αυτή την είδηση αναφύονται ερωτηματικά. Και μάλιστα, ουκ ολίγα…
Καταρχήν, για ποιο λόγο αυτοί οι δήμοι δεν έδειξαν ενδιαφέρον από την αρχή; Δεν ήθελαν να εξυπηρετήσουν τους δημότες τους; Ανησυχούσαν για το πότε θα εισπράξουν το ευρωπαϊκό χρήμα;
Και από την άλλη. Τι είναι αυτό, κυρία Φάνη μας, περί δημοτικών σταθμών με «νόμιμη άδεια λειτουργίας καθώς και όλα τα νόμιμα δικαιολογητικά»; Εννοείται ότι μπορεί να υπάρχουν και δημοτικοί σταθμοί χωρίς «νόμιμη άδεια λειτουργίας καθώς και όλα τα νόμιμα δικαιολογητικά»;

Όχι στα μεταλλεία στην Οίτη

Έλαβα το παρακάτω e-mail από τον φίλο Γιάννη Παπαϊωάννου και με μεγάλη χαρά το αναδημοσιεύω.
«ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ
Τον τελευταίο καιρό μεταλλευτική εταιρεία προσπαθεί να επεκτείνει τις δραστηριότητές της στην Οίτη, σε δάση και δασικές εκτάσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, ακόμα και μέσα στον Εθνικό Δρυμό, σε προστατευόμενες περιοχές από το ΝΑΤURA 2000 και Ευρωπαϊκές Οδηγίες για την προστασία των πτηνών, αλλά και κοντά σε χωριά και αρχαιολογικούς χώρους.
Σας παρακαλούμε να υπογράψετε και να προωθήσετε το κείμενο συγκέντρωσης υπογραφών, που είναι στην παρακάτω διεύθυνση και λέμε: OXI μεταλλεία στο βουνό της Οίτης.
http://www.gopetition.com/online/19993.html
Προωθήστε το στις δικές σας λίστες e-mail.
Είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν υπογραφές
με εκτίμηση http://www.e-ecology.gr
ΟΧΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ! Η ΟΙΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΓΚΙΩΝΑ!!»

Kαθαρές κουβέντες ή ό, τι θυμάται, χαίρεται;

Ο Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ και πρώην γ.γ. του υπουργείου Ανάπτυξης επί Σιούφα, ζητάει να φύγουν κάποιοι που δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική ως «έργο» και «προσφορά». Δεν λέει, όμως, ο λαλίστατος πρόεδρος του επιχειρηματικού κόσμου της Αθήνας «ποιοι» να έλθουν. Μήπως, κάποιοι σαν εκείνους που υπηρέτησε ο … μπαμπάς του; Ξέρετε. Τους γνωστούς που, όπως τραγούδαγε κάποτε ο Θέμης Ανδρεάδης, ήταν «τρεις, κι οι τρεις αδέλφια»…

Αλλά, τι λέω. Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ ήταν μικρός τότε, δεν ήξερε, είχε να κάνει και τα μαθήματά του… πού να μπλέκει…

Σκεπτικισμός – Πολιτική: 1-0

Χωρίς «πανηγυρισμούς» ή «απογοητεύσεις» η νέα δημοσκόπηση της Metron Analysis,που παρουσίασε το Mega.
Παραθέτω κάποιες πρώτες σκέψεις μετά από μια σύντομη ανάγνωσή τους.
Για πρώτα φορά ποσοστά των πολιτών που επιθυμούν κυβερνήσεις συνεργασίας ή μονοκομματικές κυβερνήσεις είναι τόσο κοντά. Αυτό σημαίνει, κατά πάσα πιθανότητα, ότι ο κόσμος πλέον είναι απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα συνολικά και δεν είναι βέβαιος για τους δρόμους διεξόδου που επιθυμεί. Ίσως αυτό το πλησίασμα να είναι και απάντηση σε όλους εκείνους τα είχαν κάνει μόνιμη σημαία τους τη συνεργασία ΠΑ.ΣΟ.Κ-ΣΥΡΙΖΑ με βάση το επιχείρημα ότι «την επιθυμεί ο κόσμος». Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η μια ή άλλη μορφή των κυβερνήσεων αλλά το πολιτικό περιεχόμενο της πολιτικής τους.
Το «ξεφούσκωμα» του ΣΥΡΙΖΑ, η ισχυροποίηση των δύο πόλων του δικομματισμού, η υποχώρηση του ΛΑΟΣ, η σταθερότητα με μια «αγχωτική» αυξητική τάση του ΚΚΕ δείχνουν τη λογική του «πέρα-δώθε» που διακατέχει τον κόσμο Και αποδεικνύουν τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν συνολικά το πολιτικό σύστημα..
Τέλος, το μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ακρίβεια είναι άλλη μια απόδειξη αφενός του σκεπτικισμού τους αφετέρου των αδιέξοδων ή ασαφών πολιτικών ή προτάσεων που έχουν κατατεθεί.
Αν ήταν τόσο εύκολες οι ανατροπές, όσο εύκολες τις παρουσιάζουν οι δημοσκοπήσεις, τότε το «φάντασμα» των αλλαγών θα είχε αγκαλιάσει ολόκληρη την Ευρώπη. Αλλά….δεν.