Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

Όχι στα μεταλλεία στην Οίτη

Έλαβα το παρακάτω e-mail από τον φίλο Γιάννη Παπαϊωάννου και με μεγάλη χαρά το αναδημοσιεύω.
«ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ
Τον τελευταίο καιρό μεταλλευτική εταιρεία προσπαθεί να επεκτείνει τις δραστηριότητές της στην Οίτη, σε δάση και δασικές εκτάσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, ακόμα και μέσα στον Εθνικό Δρυμό, σε προστατευόμενες περιοχές από το ΝΑΤURA 2000 και Ευρωπαϊκές Οδηγίες για την προστασία των πτηνών, αλλά και κοντά σε χωριά και αρχαιολογικούς χώρους.
Σας παρακαλούμε να υπογράψετε και να προωθήσετε το κείμενο συγκέντρωσης υπογραφών, που είναι στην παρακάτω διεύθυνση και λέμε: OXI μεταλλεία στο βουνό της Οίτης.
http://www.gopetition.com/online/19993.html
Προωθήστε το στις δικές σας λίστες e-mail.
Είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν υπογραφές
με εκτίμηση http://www.e-ecology.gr
ΟΧΙ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΤΗ! Η ΟΙΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΓΚΙΩΝΑ!!»

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Kαθαρές κουβέντες ή ό, τι θυμάται, χαίρεται;

Ο Μίχαλος, πρόεδρος του ΕΒΕΑ και πρώην γ.γ. του υπουργείου Ανάπτυξης επί Σιούφα, ζητάει να φύγουν κάποιοι που δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική ως «έργο» και «προσφορά». Δεν λέει, όμως, ο λαλίστατος πρόεδρος του επιχειρηματικού κόσμου της Αθήνας «ποιοι» να έλθουν. Μήπως, κάποιοι σαν εκείνους που υπηρέτησε ο … μπαμπάς του; Ξέρετε. Τους γνωστούς που, όπως τραγούδαγε κάποτε ο Θέμης Ανδρεάδης, ήταν «τρεις, κι οι τρεις αδέλφια»…

Αλλά, τι λέω. Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ ήταν μικρός τότε, δεν ήξερε, είχε να κάνει και τα μαθήματά του… πού να μπλέκει…

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Σκεπτικισμός – Πολιτική: 1-0

Χωρίς «πανηγυρισμούς» ή «απογοητεύσεις» η νέα δημοσκόπηση της Metron Analysis,που παρουσίασε το Mega.
Παραθέτω κάποιες πρώτες σκέψεις μετά από μια σύντομη ανάγνωσή τους.
Για πρώτα φορά ποσοστά των πολιτών που επιθυμούν κυβερνήσεις συνεργασίας ή μονοκομματικές κυβερνήσεις είναι τόσο κοντά. Αυτό σημαίνει, κατά πάσα πιθανότητα, ότι ο κόσμος πλέον είναι απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα συνολικά και δεν είναι βέβαιος για τους δρόμους διεξόδου που επιθυμεί. Ίσως αυτό το πλησίασμα να είναι και απάντηση σε όλους εκείνους τα είχαν κάνει μόνιμη σημαία τους τη συνεργασία ΠΑ.ΣΟ.Κ-ΣΥΡΙΖΑ με βάση το επιχείρημα ότι «την επιθυμεί ο κόσμος». Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι η μια ή άλλη μορφή των κυβερνήσεων αλλά το πολιτικό περιεχόμενο της πολιτικής τους.
Το «ξεφούσκωμα» του ΣΥΡΙΖΑ, η ισχυροποίηση των δύο πόλων του δικομματισμού, η υποχώρηση του ΛΑΟΣ, η σταθερότητα με μια «αγχωτική» αυξητική τάση του ΚΚΕ δείχνουν τη λογική του «πέρα-δώθε» που διακατέχει τον κόσμο Και αποδεικνύουν τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν συνολικά το πολιτικό σύστημα..
Τέλος, το μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που πιστεύουν ότι κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ακρίβεια είναι άλλη μια απόδειξη αφενός του σκεπτικισμού τους αφετέρου των αδιέξοδων ή ασαφών πολιτικών ή προτάσεων που έχουν κατατεθεί.
Αν ήταν τόσο εύκολες οι ανατροπές, όσο εύκολες τις παρουσιάζουν οι δημοσκοπήσεις, τότε το «φάντασμα» των αλλαγών θα είχε αγκαλιάσει ολόκληρη την Ευρώπη. Αλλά….δεν.

Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

Πιθανότητες και απίθανοι

Πω, πω, πω. Τι σου είναι τα «κοράκια». Δεν μπορεί, ρε άνθρωποι, ένας «υπουργός» να είναι και «φίλαθλος»;
Και, δεν μπορεί αυτός ο «φίλαθλος» να έχει μια πρεμούρα να βρεθεί κοντά στην ομάδα του όσο πιο «γρήγορα» γίνεται;
Και, δεν μπορεί να «συνδράμει» σ’ αυτή την «ανάγκη» του κι ένας «φίλος», που τον «φίλο, εν κόποις και κινδύνοις γιγνώσκει» και που κατά «σύμπτωση» είναι υψηλόβαθμο στέλεχος πολυεθνικής, που κατά «σύμπτωση» πετά προς τον «ίδιο» προορισμό, που κατά «σύμπτωση» διακατέχεται από την ίδια «φλόγα»;
Και, πού είναι το «κακό»; Επειδή κατά «σύμπτωση» ο «φίλος» είναι «στέλεχος» πολυεθνικής που «παίρνει» δουλειές από το δημόσιο;
Σε τελική ανάλυση τι θέλετε; Να καταργήσουμε το νόμο των πιθανοτήτων; Και τι να ισχύσει, τελικά; Ο νόμος των απίθανων;…. Πονηρούληδες…Είχατε, δεν είχατε, στο αντιπολιτευτικό το γυρίσατε.